گزارش برنامه پیمایش گلاب دره به دارآباد

نام برنامه : پیمایش گلاب دره به دارآباد

تاریخ برنامه : 24 مهر 1394

نام سرپرست : مهدی سلیمی

نوع برنامه : کوه نوردی

موقعیت جغرافیایی : ارتفاعات تهران

پشتیبان برنامه : داود غلامی

گزارش برنامه :

 با گرد هم آمدن سه همنورد عزیزمان در آدینه ی پاییزی 24 مهر 1394 از مترو تجریش به سمت گلاب دره حرکت کردیم.

 ساعت 7 صبح از ابتدای مسیر گلاب دره در ارتفاع 1700 متری ، برنامه ی نیمه سنگینمان را لابلای برگ های پاییزی و خلوت های همیشگی این فصل و البته خاطراتش آغاز کردیم .

 مسیر ابتدایی با شیب تند و هیاهوی کلاغ ها جلوه ای خاص از شکوه کوهستان را به رخمان می کشید .

 بعد از سه کیلومتر پیمایش در ارتفاع 2350 متری از سطح دریا به چشمه ی پر آب وزوا ( vezva ) رسیدیم .

دسترسی به آب و خنکای دلپذیر درختان این منطقه باعث شد به مدت 50 دقیقه توقفی برای خوردن صبحانه داشته باشیم .

 بعد از توقف طولانی اما این بار با نظم بهتری برنامه را در پیش گرفتیم و بعد از دیدن غار بیوک به مسیرمان به سمت قرارگاه کلک چال ادامه دادیم .

در تمام طول مسیر تپه ی نورالشهدا و قرارگاه کلک کاملا مشخص بود .

ساعت 11:45 به قرارگاه کلک چال در ارتفاع 2600 متری از سطح دریا رسیدیم و برای استراحت توقف کردیم. قهوه های معروف همنورد عزیزمان آقای بهروز جفعری باعث  شد که خستگی تمام طول مسیر را به باد فراموشی بسپاریم و بعد از دیدار همنوردان قدیمی و دوستان عزیزمان که سالهای قبل در رکاب این عزیزان به صعود قله ها مفتخر بودیم در ساعت 12:45 به صورت بسیار جدی و برای رسیدن به دارآباد خیز جدی بر داریم.

بعد از دور شدن از قرارگاه و حرکت به سمت شرق و پشت سر گذاشتن چندین دره  ، حمله و یورش دو سگ کوهستان خلوتمان را دچار هیاهو و هیجان زیادی کرد . همچون همیشه در مهربانی با حیوانات کوشا بودیم و جز مهربانی از این حیوانات با وفا چیز دیگری ندیدیم.

به مسیرمان ادامه دادیم و مرور خاطرات گذشته همچون حرکت ابرها گذر زمان را برایمان بی معنی ساخته بود.

شاید هر کدام از همنوردان عزیزمان برای دیگری چیزی میخواست . یکی آرزویش شنیدن آرامش درونی دوستش بود و آن یکی نگاه شاد دوستش را در دلش آرزو می کرد. من هم بسان این عزیزان رویاهای خیسشان را در قاب خالی یک پنجره در غروب دلتنگی یک پاییز آرزومند بودم.

دره های خشن و مسیرهای غیرپاکوب عبورمان را با کندی سرعت و خستگی فراوان مواجه کرده بود. دست به سنگ شدن و احتیاط و همدلی دوستان از موارد بسیار مشهود و قابل اشاره ای بود که در این قسمت از برنامه قابل لمس بود.

 با رسیدن عقربه های ساعت به 14:30 ما نیز به دره سوتک ، دره ای با رنگ طلایی بوته هایش و وزش باد معروفش رسیدیم.

 مناظری بدیع و شگفت از پاییز را شاهد بودیم. در دل صخره های بزرگ و عظیم این منطقه از کوهستان، جز لطافت و مهربانی چیز دیگری به چشم نمی آمد. دلها غرق در این آرامش و زیبایی بود ...

 با راهنمایی سرپرست محترم برنامه به سمت سنگ بزرگ و عظیمی حرکت کردیم . سنگی که در دل خودش میزبان کوهنوردان بود. سنگی به خوش سلیقگی کوهنورد عزیزی به نام مجید که به منزلگاه ایشان جهت زندگی تبدیل شده بود .

جا شمعی ، آویزهای لباس ، تنور کاهگلی و ... همه گواه حادثه های شیرین گذشته و ارتباط تنگاتنگ انسان و طبیعت بودند.

استراحت بسیار کوتاهی را بعد از پیمودن هشت کیلومتر در ارتفاع 2667 متری از سطح دریا جهت خوردن نهار در این مکان پر انرژی داشتیم . درختان و بوته های سبز و نارنجی زرشک شوق چیدن را در دلمان زنده کرد و در همان زمان کوتاه چندین شاخه زرشک را چیدیم و از ترشی و طعم دلچسبش چیزی نگوییم بهتر ...

 مسیر طولانی را تا پای زنجیر دارآباد در پیش داشتیم و عقربه های ساعت در تکرار روزمرگی هایشان متوجه کمبود زمان ما نبودند. به همین علت به سرعت پیمایشمان افزودیم و در مسیر آب زندگانی وارد دره ای با شیب بسیار تند شدیم .

 در این قسمت از برنامه از تخصص و آموزش های صحیح و کارآمد همنورد عزیزمان جناب آقای جفعری نهایت استفاده را بردیم و توانستیم به سلامتی طی مسیر کنیم و از دره ها و گذرگاه ها  و شیب های تند عبور کرده و در ابتدای مسیر پاکوب قرار بگیریم.

با رسیدن به مسیر اصلی کمی استراحت کردیم و بعد از پیمایش کوتاهی به باغچه خلیل رسیدیم. تاریکی زود هنگام کوهستان در این فصل باعث شد که تمام مسیر را تا پای زنجیر دارآباد در سیاهی شب بپیماییم.

 مسیرمان را به سمت پایین ادامه دادیم و بعد از گذشتن از چشمه های پر آب منطقه و آبشار چال مگس وارد منطقه ی کبوترخوان دارآباد شدیم .

با رسیدن به منبع آب دارآباد به سمت پایین ادامه مسیر دادیم.

بعد از هفده کیلومتر پیماش و کوه نوردی در دره ها و در دل صخره های عظیم و دیدن طبیعت زیبای پاییز در ساعت 19 آدینه 24 مهر به پای زنجیر دارآّباد در ارتفاع 1758 متری از سطح دریا رسیدیم .

همچون همیشه خالق کوهستان ها را سپاسگذاریم که این فرصت را در اختیارمان قرار داد که در تندرستی و بدون حادثه، موفق به اجرای این مهم گردیم.

هزینه برنامه : این برنامه بصورت رایگان اجرا گردید .

گزارش برنامه : امید علیدوست

گزارش تصویری : مهدی سلیمی

 مسیر پیمایش از پارکینگ گلاب دره تا پارکینگ دارآباد 17 کیلومتر

 همچون همیشه از تلاش و جدیت تمام همنوردان حاضر در برنامه که با همبستگی و یکدلی موفق به اجرای درست و بدون حادثه ی این برنامه شدند صمیمانه سپاسگذاریم .

همنوردان محترم در برنامه :

 مهدی سلیمی ( سرپرست )، بهروز جعفری . امید علیدوست

باشد که صعودمان را بر فراز قله های رفیع انسانیت شاهد باشیم .

"روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس"

گزارش برنامه صعود قله کلک چال

تاریخ برنامه: 17 مهر 1394

نام سرپرست : بهروز جعفری

نوع برنامه: کوهپیمایی

موقعیت جعرافیایی: ارتفاعات تهران

پشتیبان برنامه: امید علیدوست

ساعت 7 آدینه هفدهم مهر ماه به همراه یکی از همنوردان عزیزمان از مقابل درب مترو تجریش به سمت پارک جمشیدیه راه افتادیم. ساعت 7:45 با اضافه شدن دو همنورد عزیز دیگرمان مسیر کلک چال را از درب شماره 1 پارک جمشیدیه در پیش گرفتیم.

در طول مسیر چند توقف کوتاه برای عکاسی و استراحت و نفس گیری داشتیم.

ساعت 10:45 بعد از 3 ساعت پیمایش به تپه نورالشهدا رسیدیم. در این مکان به خوردن صبحانه مشغول شدیم . در ساعت 11:30 با استراحت 45 دقیقه ای و بعلت نامساعد بودن وضعیت آب و هوایی و احتمال بارندگی و با تشخیص سرپرست محترم مسیر برگشت را در پیش گرفتیم. چرا که وجود ابرهای بارور و صاعقه های مهیب خبر از بارش شدید باران می داد.

با شروع بارش باران در ساعت 13:30 در کمال سلامت همراه همنوردان عزیزمان به جمشیدیه رسیدیم و برنامه به پایان رسید.

(همواره در شرایط جوی نامناسب بخصوص کرنش آسمان بصورت رعد و برق و وجود هوای مه آلود علاوه بر دید کم و احتمال برخورد صاعقه، قرنیه چشم از مهمترین اعضاء آسیب پذیر در این نوع از شرایط  آب و هوایی می باشد.)

هزینه برنامه : پنج هزار تومان

گزارش برنامه : خانم الهام شاه سنایی

گزارش تصویری: خانم سولماز مهرجو

روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس از حضور چهار همنورد عزیز و محترممان که با توجه به اعلام شرایط آب و هوایی روز برنامه، گروه را در جهت خلق خاطره ای سبز در دل حادثه های طلایی پاییز یاری نمودند، صمیمانه قدردانی بعمل می آورد.

همنوردان عزیزمان:

بهروز جعفری (سرپرست)، خسرو مهدی نیا،  الهام شاه سنایی، سولماز مهرجو 

" روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس " 

گزارش برنامه خط الراس دارآباد به توچال

نام برنامه: خط الراس دارآباد به توچال

تاریخ برنامه: 19 ، 20 شهریور 1394

نام سرپرست: مهدی سلیمی

نوع برنامه: کوه نوردی

موقعیت جغرافیایی : ارتفاعات تهران

پشتیبان برنامه : حمید صابرقدیم

گزارش برنامه : امید علیدوست

 

پنج شنبه 19 شهریور 1394

ساعت 16:45 بعد از ظهر پس از جمع شدن تمامی همنوردان عزیزمان در گروه کوه نوردی سرزمین پارس پیمایشمان را به سمت قله ی دارآباد آغاز کردیم .

پس از پانزده دقیقه کوه پیمایی با شیب ملایم به منبع آب ( قهوه خانه رسیدیم ) حدود 150 متر جلوتر از منبع آب مسیر دست راست که با تابلو مشخص شده است و مسیر قله می باشد را انتخاب کردیم .

شیب نسبتاً تند ابتدایی مسیر قله دارآباد تا یال شن سیاه را با قدم­های کوتاه و نرم همراه با گروه تا سریال شن سیاه طی نمودیم.

با رسیدن به دو راهی که با تابلو مشخص شده است . انتخاب سرپرست برنامه ی ما مسیر کوتاه تر اما شیب تند تر بود . مسیر سمت چپ 

با و ارد شدن به مسیر و پس از تقریبا بیست دقیقه پیمایش به چشمه آبی رسیدیم و کمی استراحت کردیم و مجدد در مسیر پاکوب ادامه دادیم . ( ساعت شش بعد از ظهر )

پس از تقریبا نیم ساعت هر دو پاکوب به هم متصل شدند که پس از آن در مسیر حرکتمان در ساعت 19:20 به چشمه ی دراز لش رسیدیم .

با توقف بیست دقیقه ای برای استراحت و پر کردن کیسه های آب ساعت 19:40 به سمت قله ی دارآباد حرکت کردیم . غروب زیبای آخرین روزهای تابستان و خنکای پاییز زودرس حال و هوای خاصی را به کوهستان بخشیده بود و تمامی دوستان از این مناظر بسیار زیبا و هوای خنک و مطبوع نهایت استفاده را می بردند.

شیب تند چشمه درازلش تا ابتدای یالی که منتهی به قله ی دارآباد می شود بسیار تند و نفس گیر می باشد .

با رسیدن به تخته سنگ بزرگی استراحت کوتاهی کردیم و مجدد به سمت قله حرکت کردیم . ساعت یازده بر روی یال قله قرار گرفتیم . از نکات قابل اشاره اینکه از روی یال ، قله  و جان پناه قابل مشاهده نمی باشد .

بعد از چهل دقیقه پیمایش که تمام طول مسیر پاکوب و با تابلو نیز مشخص شده است به قله ی دارآباد در ارتفاع 3160 متری از سطح دریا رسیدیم .

به احترام چند کوه نورد محترم که داخل جان پناه مشغول استراحت بودند شام را بیرون از جان پناه در سرمای قله صرف کردیم و ساعت یک بامداد داخل جان پناه به استراحت و خواب مشغول شدیم .

آدینه 20 شهریور 1394

ساعت 5 صبح از خواب بیدار شدیم و پس از بستن کوله ها و آماده شدن ساعت 5:45 به سمت خط الراس دارآباد به توچال حرکت کردیم .

در این مسیر به یکباره ساختار زمین شناسی منطقه از بافت خاکی به بافت سنگی و سنگریزه­ا تغییر می کند. بنابراین داشتن مهارت پیمایش در این مسیر و یافتن راه درست کمی مشکل می نمود. به ناچار باتون­ها را جمع نموده و در مسیر پیشنهادی سرپرست محترم برنامه که عموماً بر محور خط الراس قرارداشت مسیر را طی نمودیم. نکته حائز اهمیت این بود که در جناح جنوبی قله مسیر پاکوبی وجود داشت که به سختی قابل ردیابی بود. مسیر را با احتیاط به سمت قله چمبره‌بند-سیاه بند و شهربانوکشک و بندلارکرور پیش گرفتیم. با توجه به ریزشی بودن سنگ­ها به منظور جلوگیری از خطر برخورد سنگ با سایر نفرات فاصله ایمنی مناسبی را نسبت به هم رعایت می نمودیم. سرعت تا حدی پایین و مسیر پیش رو طولانی بود !

ساعت 10 صبح بر روی قله ی سیاه بند بودیم .

دیدن قله توچال در مسیر پیش رو، مناظر زیبا در دو جناح یال (تهران –فشم و آهار) انرژی مضاعفی در جانمان تزریق می نمود.

در حدود یک ساعت و نیم  پس از عبور از قله سیاه بند به یال­های هموار و خاکی در مجاورت قله پیازچال رسیدیم. در حدود ده دقیقه استراحت نموده و مجدداً به حرکت ادامه دادیم.

ساعت 14:15 هم بر روی قله ی توچال ایستادیم.

هزینه برنامه : این برنامه بدون هزینه برای گروه اجرا شد . 

نکات بسیار مهم 

مسیر پیمایش از پارکینگ دارآباد تا قله توچال: 17 کیلومتر

در اکثر طول مسیر خط­ الراس وضعیت آنتن دهی خوب نیست.

پس از چشمه ی درازلش دسترسی به هیچ منبع آب آشامیدنی دیگری وجود ندارد . ( به همراه داشتن آب حداقل 2.5 لیتر برای هر نفر+0.5 لیتر چای (فلاسک)+ دلستر لیمویی )

به همراه داشتن میوه و لیمو ترش (انگور، سیب، خیار و ...)

چنانچه قصد پیمایش مسیر به صورت یک روزه را دارید حتی‌المقدور در زمان شروع برنامه تعجیل نمایید و زیرانداز و تجهیزات سبک برای احتمال شب‌مانی را به همراه داشته باشید. ( این برنامه حتی در فصل تابستان هم برای اجرای یک روزه پیشنهاد نمی شود )

نفرات انتخابی دارای قدرت بدنی بالا و داشتن مهارت و تجربه و چالاکی گذر از مسیر های سنگی را داشته باشند.

خطر ریزش و لغزش سنگ در مسیر وجود دارد. احتیاط لازم و رعایت نکات ایمنی ضروری است.

- دسترسی به این منطقه حد فاصل قله دارآباد تا قله توچال بسیار سخت و کم تردد است. بهتر است افرادی که در این برنامه شرکت می‌کنند با نحوه حمل مجروح و انتقال مصدوم آشنایی داشته باشند.

این برنامه یک برنامه کوه‌نوردی است نه کوه‌پیمایی، بنابراین در طول مسیر حتما از نفرات با تجربه استفاده نمایید.

نفرات طناب انفرادی به همراه داشته باشند تا در صورت نیاز استفاده شود.

گروه کوه نوردی سرزمین پارس از تلاش و زحمات سرپرست محترم برنامه جناب آقای مهدی سلیمی و همین طور تلاش تک تک همنوردان عزیزی که در این برنامه حضور داشتند ( الهام شاه سنایی ، میلاد محققی ، بهروز جعفری ، مهدی قمری ، خسرو مهدی نیا ، امید علیدوست و سعید ) تقدیر و تشکر ویژه ای بعمل می آورد .

باشد که همواره صعودمان را بر فراز قله های رفیع انسانیت شاهد باشیم .

" روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس "

 

گزارش برنامه صعود به ارتفاعات ولیان ( مسیر ولیان به طالقان )

نام برنامه: صعود به ارتفاعات ولیان ( مسیر ولیان به طالقان )

تاریخ برنامه: 5 و 6 شهریور 1394

نام سرپرست: معصومه علی یاری

نوع برنامه: کوهپیمایی

موقعیت جغرافیایی : استان البرز

پشتیبان برنامه : بهروز جعفری

گزارش برنامه : امید علیدوست

پنج شنبه 5 شهریور 1394

ساعت هجده پنج شنبه 5 شهریور 1394 به همراه همنوردان عزیزمان از تهران با مترو به سمت کرج حرکت کردیم .

بعد از رسیدن به ایستگاه گلشهر و پیوستن همنوردان عزیز کرجی امان به سمت ولیان حرکت کردیم .

روستای خوش آب و هوای ولیان در اتوبان تهران قزوین بعد از شرکت بزرگ ماموت با تابلوی کوهسار مشخص شده است . بعد از تغییر مسیر به سمت کوهسار تقریبا نیم ساعت در مسیر آسفالت ادامه دادیم تا به روستای ولیان رسیدیم .

بعد از عبور از روستا که دارای کوچه های قدیمی و تنگ بود به مسیر خاکی رسیدیم که نیم ساعت هم با ماشین در مسیر خاکی البته با سرعت بسیار پایین ادامه مسیر دادیم .

بعد از رسیدن به چشمه که در مسیر جاده بود اما مشخص نبود از ماشین پیاده شدیم و بطری های خود را پر از آب کردیم و مسیر پیمایش را آغاز نمودیم .

به علت تاریکی و مسیر نا مناسب پیمایش ، سرپرست محترم برنامه تصمیم گرفت که پیمایش را صبح زود انجام دهیم . به همین علت در یک مکان مناسب کمپ را دایر کردیم  و بعد از خوردن شام و صحبت در کنار همنوردان قدیمی مشغول استراحت شدیم .

تعدادی از همنوردان محترم داخل چادر استراحت کردند و تعدادی هم به علت آب و هوای خوب و مناسب بیرون چادر خوابیدند.

  آدینه 6 شهریور 1394

ساعت پنج و نیم صبح با روشن شدن هوا و خنکای صبحگاهی کم کم چشمانمان را باز کردیم و آماده حرکت شدیم .

مسیر پر بود از باغ های میوه بخصوص گردو .

توصیف باغ های پر میوه و خنکای صبحگاهی شهریور و سایه های ایجاده شده توسط درختان در هم تنیده از توانایی این کلمات خارج هستند . بعد از عبور از کوچه باغ ها به مسیر کوهستانی رسیدیم .

مسیر پاکوب و کاملا مشخص بود . در تمام طول مسیر صدای دلنشین رودخانه به گوش می رسید .

گله های بز که بر روی صخره ها در حرکت بودند شکوه و زیبایی های مسیر را دو چندان می کرد .

ساعت نه صبح به چشمه ی ولیان رسیدیم . چشمه ای با آب بسیار گوارا و خنک که در پایین چشمه هم به صورت طبیعی با چینش سنگ ها حوضچه کوچکی شکل گرفته بود که مناسب برای آب تنی بود .

بعد از کمی استراحت و آشامیدن آب به مسیرمان به سمت ارتفاعات ادامه دادیم . بعد از دور شدن از چشمه ، در کنار یک نهر بسیار زیبا مشغول خوردن صبحانه شدیم .

سفره ای پر از رنگ ها ...

ساعت ده ونیم صبح مجدد به مسیرمان ادامه دادیم و این بار شکوه و عظمت آبشار های بسیار زیبا چشمانمان را خیره کرد .

تماشا و حس این آبشار ها و طبیعت بکر منطقه ، باعث شده بود که هر کدام از همنوردان عزیزمان به سمت و سویی خیره شوند و در رویا و اندیشه ای متفاوت ...

طبیعت منطقه چنان بکر بود که به راحتی می شد از هر جای رودخانه آب برای آشامیدن برداشت و استفاده کرد .

ساعت دوازده و نیم با رسیدن به آبشار نسبتا بزرگی مشغول آب تنی شدیم و عکس های خاطره انگیزی را هم کنار همنوردان انداختیم .

بعلت محدودیت در زمان بنا به نظر سرپرست از ادامه ی مسیر منصرف شدیم . ( لازم به توضیح است که از آبشاری که مشغول آب تنی شدیم تا طالقان نزدیک یک ساعت و چهل دقیقه پیمایش باقی مانده بود ) که مسیر برگشت را آغاز نمودیم .

 بعد از رسیدن به چشمه ولیان و استراحت مجدد به سمت کمپ شبانه امان حرکت کردیم و حدود ساعت شانزده به محل کمپ رسیدیم .

بعد از کمی استراحت و خوردن نهار ساعت هجده و نیم منطقه را به سمت کرج و ایستگاه مترو ترک کردیم.

بعد از رسیدن به ایستگاه گلشهر و خداحافظی از تمام دوستان و همنوردان خوبمان در کرج به سمت تهران راهی شدیم .

برنامه ساعت 22 بدون حادثه در تهران به اتمام رسید .

هزینه برنامه : این برنامه هیچ هزینه ای برای همنوردان عزیزمان در بر نداشت .

گزارش برنامه : امید علیدوست

گزارش تصویری : مهدی سلیمی

" گروه کوه نوردی سرزمین پارس از تلاش و جدیت سرپرست محترم برنامه سرکار خانم معصومه علی یاری که در اجرای درست و هدفمند برنامه از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکردند و همین طور از یکایک همنوردان عزیز که در تمام طول برنامه با رفتار و کردار درستشان باعث خلق لحظه های شادی برای گروه شدن کمال تشکر را دارد . سپاس و قدردانی ویژه ای هم داریم از تمام همنوردانی که با قبول زحمت و آوردن خودروهای شخصی باعث شدند که این برنامه بدون هزینه به اتمام برسد"

" روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس "

گزارش برنامه صعود به قله دماوند ( جبهه جنوبی )

نام برنامه: صعود به قله دماوند (از جبهه جنوبی)

تاریخ برنامه: 21 مرداد 1394

نام سرپرست: مهدی قمری

نوع برنامه: کوهپیمایی

موقعیت جغرافیایی : 69 کیلومتری شمال شرق تهران

پشتیبان برنامه : حسین صادق زاده

گزارش برنامه : مهدی قمری

دماوند، نام بلندترین قله رشته کوه های البرز و نیز نام شهری است در 25 کیلومتری جنوب این کوه میباشد. این نام به پهلوی در کارنامه اردشیر بابکان به صورت دُنباوند و در کتیبه های دوران ساسانی چون کتیبه شاپور اول در نقش رستم فارس و کتیبه نرسی در پایکولی، به صورت دومباوند و دُنباوند، در نامه تنسر، شهرستان های ایران، ایرانشهر و کتاب جغرافیای موسی خورنی، دُمباوند آمده که در واقع تغییریافته نام پهلوی آن است.

دَم یا دَنب، همان دَم در زبان پهلوی، از مصدر دَفتن به معنی تف و گرما  یا  بخار و گاز است و آوند به معنی ظرف میباشد. وَند نیز پسوند نسبت است و در زبان پارسی باستان، فراوان به کار رفته. به این ترتیب می توان گفت این نام به معنی ظرفی است که دارای تف و گرما یا بخار و گاز باشد و به همین علت آن را به قله بلند البرز که زمانی آتشفشانی بوده نسبت داده اند.

 مسیر جنوبی  از ساده ترین و قدیمی ترین مسیرهای دست یابی به قله کوه دماوند است. دسترسی به مسیر جنوبی صعود، از طریق پلور و رینه امکان پذیر است. در نیمه های جادۀ آسفالتی متصل کنندۀ این دو نقطه به یکدیگر، مسیری خاکی و ناهموار به سمت شمال وجود دارد که با تابلویی کوچک مشخص شده است. این مسیر به گوسفندسرا و مسجد صاحب الزمان واقع در ارتفاع 3000 متری منتهی شده که مبدا صعود به قله دماوند از مسیر جنوبی است. پس از آن، مسیر به سمت بارگاه سوم در ارتفاع 4150 متری ادامه می یابد. برای حمل بار در این فاصله می توان از چهارپایان استفاده کرد. پس از بارگاه سوم و ادامۀ مسیر از سمت چپ آبشار یخی، به تپه گوگردی می رسیم که حاصل آخرین فعالیت های آتشفشان دماوند است. گاز گوگرد از حفره های متعدد سنگ های گوگردی پراکنده در این ناحیه متصاعد شده و سبب سوزش چشم و گلو می شود. ادامۀ مسیر در یک شیب نسبتا تند به قله ختم می شود. میانگین زمان لازم برای طی کردن فاصلۀ بارگاه اول تا بارگاه سوم 4 ساعت و از بارگاه سوم تا قله 6 ساعت میباشد.

 

ـ  تیم 2 نفر سرزمین پارس ساعت 6 بعد از ظهر چهارشنبه 21 مرداد از ترمینال شرق به سمت پلور به راه افتاد. در ساعت 9 شب در قرارگاه پلور مستقر شدیم. قرارگاه پلور، در ارتفاع 2270 متری از سطح دریا،  در زمین بزرگی واقع در ابتدای جادۀ سد لار، نرسیده به دو راهی رینه و به صورت سالن سوله با وسایل و تجهیزات مناسب ساخته شده است. این بنا شامل خوابگاه، سرویس های بهداشتی، دیوارۀ سنگ نوردی و پارکینگ است که توسط فدراسیون کوهنوردی کشور ساخته شده است .

روز 5 شنبه 9 صبح پس از یک خواب عمیق و کافی و با علم به اینکه این آخرین استراحت مناسب ما خواهد بود با سواری پاترول و پرداخت نفری 15 هزارتومن به سمت گوسفند سرا (مسجد) به راه افتادیم که در ساعت 11 از آنجا صعود خودمان به بارگاه سوم دماوند را شروع کردیم. هوا خنک ولی همراه با افتاب تندی بود. مسیر پیمایش پر تردد و شلوغ بود که البته با توجه به تعطیلی روز سه شنبه و مرداد ماه بودن قابل پیش بینی بود .

در ساعت 15 وارد قرارگاه شدیم. ازدحام کوهنوردان در جبهه جنوبی مشکلاتی از قبیل سر و صدا ، کمبود جا برای برپایی چادر و بهداشت را به همراه داشت .

با هماهنگی که با آقای ازوزی مسول بارگاه داشتیم موفق شدیم قسمتی از کف سالن بارگاه را زیرانداز انداخته و شب را در آنجا سپری کنیم. تجربه گرانقدری داشتم که فهمیدم محال است بتوان استراحت خوبی در آن مکان و در آن شرایط کرد .

در ساعت 10 شب سیل روانه شدن افراد برای استراحت کردن به داخل بارگاه آغاز شد. بعد از جمع کردن میز و هزینه شب مانی و فروکش کردن صدای بی دلیل عده ای به ظاهر و نه به باطن کوهنورد بالاخره ساعت 11 خاموشی زده شد .

پس از 2 ساعت خواب و استراحت سبک با تغییر در برنامه تصمیم به شروع صعود از چهار و نیم صبح به  دو ونیم شب گرفتیم. کوله حمله جمع اوری شد و با نور هدلامپ وارد یال سنگی کنار آبشار یخی شدیم. شب سرد و پرستاره ای بود که افراد را به داخل خودش سوق میداد. ساعت 8 بر روی تپه گوگردی و بالاخره ساعت 8 و نیم وارد قله شدیم .

پس از پناه گرفتن در پشت سنگی داخل کاسه اقدام به عکاسی و ریکاوری کردیم و پس از 30 دقیقه به سمت پایین رهسپار شدیم. ساعت 12 وارد بارگاه و پس از استراحت و تجدید قوا در ساعت 13 به سمت مسجد به راه افتادیم .

ساعت 15 وارد گوسفندسرا شده و با کرایه گرفتن نیسان با گروهی دیگرساعت 16 به پلور وارد و با اندکی معطلی کنار پل آهنی جهت کرایه کردن ماشین های گذری در ساعت 20 برنامه در تهران به پایان رسید .

نکات قابل توجه در این برنامه:

- در بیشتر نقاط در مسیر جنوبی دماوند آنتن دهی موبایل وجود دارد.

- در مسیر جنوبی در گوسفندسرای احسانی، بارگاه سوم و در مسیر قله از یخچال امکان تهیه آب آشامیدنی با احتیاط وجود دارد.

به همراه داشتن نوشابه گازدار و لیموترش برای صعودهای ارتفاع بالا توصیه می‌شود.

- در ابتدای جاده خاکی به سمت گوسفندسرا پست محیط زیستی برقرار شده است که با دریافت ورودی و تحویل کیسه زباله در قبال مبلغی، به جمع آوری زباله کوهنوردان و طبیعت گردان می پردازد.

- نزدیک ترین مکان درمانی برای رسیدگی های احتمالی به صدمات و حوادث در پلور می باشد.

ـ هزینه تقریبی تمام شده برای هر نفر 90هزار تومان محاسبه شد .

اسامی هم‌نوردان حاضر در برنامه:

آقای مهدی قمری (سرپرست) - آقای میلاد محققی

" روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس "