گزارش برنامه پیمایش طالقان به شهسوار

نام برنامه: پیمایش طالقان به شهسوار

تاریخ برنامه: 31 شهریور ، اول و دوم و سوم مهر 1394

نام سرپرست: امید علیدوست

نوع برنامه: کوه نوردی سنگین

موقعیت جغرافیایی : استان البرز _ استان مازندران

پشتیبان برنامه : مهدی قمری

 

ظهر سه شنبه 31 شهریور 1394 به همراه چهار تن از همنوردان عزیزمان از پایانه اتوبوسرانی میدان آزادی تهران با اتوبوس های قزوین به سمت طالقان حرکت کردیم . بعد از اضافه شدن همنورد خوبمان در کرج ادامه مسیر دادیم و نرسیده به قزوین ( دو راهی طالقان ) از ماشین پیاده شدیم و با اتومبیل دیگری خودمان را به شهر طالقان رساندیم .

با اضافه شدن راهنمای عزیزمان جناب آقای ابوالحسنی ، شب را در مسیر برنامه پیمایش در یک مزرعه کشاورزی کنار رودخانه به صبح رساندیم.

شب بسیار آرام و زیبایی بود .

چهارشنبه اول مهر 

صبح زود بعد از جمع کردن کمپ و بستن کوله سوار نیسان شدیم و خود را به روستای پراچان در ارتفاع 2300 متری از سطح دریا رساندیم .

پراچان ، روستایی در منتهی الیه شمال دره طالقان از جمله آبادیهای بزرگی است که از منطقه عمومی دره جدا افتاده و در نقطه ای فوق العاده سردسیر در دل دامنه های گردونکوه با قلل ، یالها و راههای باستانی اش تنها مانده است .

بعد از ترک نیسان کوله ها رو به پشت انداختیم و پیمایشمان را ساعت هفت صبح از این روستا آغاز کردیم . ابتدای مسیر باغ های پر از میوه خودنمایی میکرد و ما هم بر خلاف مسیر رودخانه در حال حرکت بودیم .

هوا فوق العاده تمیز و خنک بود و روشنایی نسبی پدیدار شده و آسمان به شکر یزدان بی همتا آبی و بوی نم باران همه جا پراکنده شده و گروه کوچک ما با انرژی فراوان و به عشق دیدار از مناطق زیبا و دیدنی به پیش می رود.

در ارتفاع 2470 متری از سطح دریا به چشمه زلالی رسیدیم به نام چشمه شالیز ، با پر کردن کیسه های حمل آب به مسیرمان ادامه دادیم . 

با رسیدن به ارتفاع 2612 متری از سطح دریا در کنار آبشار زیبایی به نام تاریک رو برای خوردن صبحانه استراحت کوتاهی کردیم . و مجدد به مسیرمان ادامه دادیم .

پس از چند کیلومتری پیاده روی متوجه شدیم که در روزها و یا شاید ماههای گذشته سیلی ویرانگر جاده خاکی که در طول مسیر قرار داشته و در نهایت به یک معدن منتهی می شده را تقریبا" از بین برده .

پس از عبور از منطقه ای بنام دوآب که محل اتصال آب رودخانه دو دره می باشد به سمت تپه ماهورها رفته و در ساعت 13 به سنگ زیبا و عجیبی بنام سنگ دروازه در ارتفاع 3100 متری از سطح دریا رسیدیم.

عکاسی از سنگ دروازه 15 دقیقه به درازا کشید و بلاخره گروه حرکت کرد . بعد از بیست دقیقه به دشت زیبای چمن تخت رسیدیم که منظره فوق العاده کوه های اطرافش ما را محو خود کرده بود .چشمه ی این منطقه به علت خشکسالی خشک شده بود اما به جهت داشتن آب در کیسه های حمل آب نگران و دلواپس آب نبودیم .

تمام طول مسیر با شیب های تندی همراه بود . 

پس از کمی استراحت دستگاه جی پی اس مسیر غرب را نشان می داد لذا از تپه مجاور آن بالا رفته و سپس با یک تروارس طولانی در ساعت 16 در ارتفاع 3400 متری از سطح دریا به گوسفندسرای دُمچه رسیدیم .

در این منطقه کمپ زدیم . وجود چشمه باعث شده بود که نگرانی هایمان بابت نداشتن آب به صفر برسد .

اگر از دُمچه به سمت شمال حرکت کنید به حصارچال و سپس کلاردشت خواهید رسید و اگر به سمت شمال غرب حرکت کنید به گردنه میش چال و دره سه هزار و سپس شهسوار ( تنکابن ) خواهید رسید .

تا اینجای کار 17 کیلومتر کوهپیمایی کرده ایم .

شب سردی را در ارتفاع 3400 متر در دمای منفی 5 درجه گذراندیم .

پنج شنبه 2 مهر 

ساعت چهار و چهل دقیقه صبح از خواب بیدار شدیم و با جمع کردن وسایل و کمپ ساعت 5:40 صبح پیمایشمان را آغاز کردیم .

خنکای دومین روز از فصل پاییز یخ زدگی کنار مسیر رودخانه و چشم انداز مسیر رودخانه که بنا به فرمایش راهنمای برنامه درازچشمه نام داشت همه به زیبایی های طبیعت افزوده بود .

مسیر حرکتیمان از کنار رودخانه ای پر آب بود و برای ادامه مسیر باید ارتفاع می گرفتیم . هوا سرد بود . و هنوز آفتاب، سایه شب را طلایی نکرده بود . ابتدا مسیر به سمت شمال است ولی بعد از عبور از یک چشمه پرآب مسیر به سمت غرب تغییر می کند و با یک تراورس طولانی در ساعت 10 صبح در روی گردنه میش چال به ارتفاع 4000 متر ایستادیم.

از روی گردنه میش چال میتوان غیر از قلل مرتفع بالای 4000 متر تخت سلیمان مانند میش چال ، هفت خوان ، گردونکوه و منار، لشکرک و نرگس، دره 3000 و دره های منتهی به طالقان را نیز تماشا کرد .

از دور، چشم انداز گردونه کوه بسیار زیبا بود . در بین کوه های بی شماری محصور بودیم که معروفترین و بلندترین آن علم کوه با ارتفاع 4850 متر و دشت حصار چال بود .

مسیرمان را در شیب های تند و فراز و فرودهای بسیار ادامه دادیم . نبود آب در مسیر باعث شده بود که بر وزن کوله هامان اضافه شود و به اجبار و برای احتیاط هر نفر حداقل دو لیتر آب را در کوله های خود داشته باشیم . 

با رسیدن به یال گردونه کوه به سمت قله حرکت کردیم و ساعت 10:30 بر قله ی گردونه کوه ایستادیم . ارتفاع 4150

بارش چند روز گذشته باعث شده بود که قسمت هایی از مسیر قله سپید پوش باشد .

وزش باد و سرمای هوا باعث نشدند که عکس هایی به یادگار بر روی قله در قاب خاطره هامان نقش نبندد .

ساعت یازده کم کم برای سرازیر شدن به دره ی سه هزار و ورود به استان مازندران آماده شدیم .

در ابتدای مسیر به علت بارش برف و یخ زدگی سرعت فرودمان کم و با احتیاط فراوان همراه بود . گهگاهی تعادل همنوردان عزیزمان از دست می رفت اما بواسطه ی تجربه ی بالا و مشارکت و حس همدلی بین تک تک دوستان فرودمان بصورت زیگزاگی و بدون مشکل بود . 

در ارتفاع 3750 متری از سطح دریا توقف کوتاهی برای استراحت داشتیم .

به علت محدود بودن زمان مجبور شدیم که بلافاصله و این بار بدون از دست دادن زمان به مسیرمان در مسیر دره سه هزار ادامه بدهیم . وجود آبشارها و رودهای پر آب زیبایی خاصی به منطقه بخشیده بود . با کم کردن ارتفاع پوشش گیاهی و زمین شناسی منطقه هم تغییر می کرد و کم کم مناطق سبز و درخت های کوتاه به چشم می خورد .

به ناچار و برای رسیدن به محل کمپ برنامه نهار را حذف کردیم و با نظم و ارتباط خاصی که بین همنوردان عزیزمان بود در ساعت 18 به ارتفاع 2517 متری از سطح دریا پای کوه شاه نشین به آب گرم رسیدیم .

بلافاصله در محل مناسبی کمپ های خود را برقرار کردیم.

در مورد آب گرم سه هزار نکاتی قابل ذکر می باشد . این آب گرم کاملا طبیعی و همراه با گوگرد می باشد . جدا بودن محوطه استحمام و آب تنی از مزایای این آب گرم طبیعی بود . چشمه ی آب گرم در درون یک دهنه ی غاری کوچک قرار داشت . داخل غار هوا گرم و دلپذیر و بیرون از محوطه هوا سرد و کوهستانی بود . عمق حوضچه آبگرم تقریبا" به 70 تا 80 سانتی متر می رسد و براحتی میتوانید در آن بنشینید و به استراحت بپردازید ، چشمه های آبگرم بطور شبانه روز در حال تولید آبگرم هستند و آب حوضچه همیشه در حال تخلیه است . آبی با درجه حرارت حدود 30 درجه سانتیگراد.

بر اساس افسانه ای که در بین محلی ها رایج است، حضرت سلیمان اینجا را به عنوان تختگاه خودش ساخت و سپس از بلقیس خواست که کنارش باشد. آنگاه خواستند بدن شان را بشویند؛ بنابراین به امر حضرت سلیمان، چشمه آبگرم معدنی جوشان شد. این چشمه در نزدیکی بستر رودخانه قرار دارد و سازه هایش از دور پیداست. این سازه ها مجموعاً شامل چهار بنای سنگی می شود. ابتدا یک دستشویی است؛ سپس با فاصله 20 متر، اتاقکی است تقریباً با ابعاد 4*3 متر که به عنوان جان پناه برای کوهنوردان ساخته شده است. آنگاه نوبت به دیواری سنگی می رسد که دهانه چشمه را پوشانده تا هنگام عوض کردن لباس، از گزند سرما و دید دیگران در امان باشی. نهایتاً دیواره کوچک دیگری است که یک چشمه کوچکتر که کمی آنسوتر است را در بر گرفته است. خود اهالی بر این باورند که ابتدا باید تن شان را در آن چشمه کوچک بشویند و سپس وارد چشمه اصلی شوند. چشمه اصلی درون غار کوچکی واقع شده است. پنج پله سیمانی مرتفع، سطح زمین را به دهانه غار می رساند. ارتفاع غار حدوداً 70 سانتی متر و ابعادش 2*2 متر است. البته در گوشه ای از غار، یک شیار دیگر به درازای حدوداً 3 متر، پهنای 70 سانتی متر و ارتفاع نیم متر وجود دارد. سقف غار را چکنده ها (استالاکتیک) به زیبایی آراسته اند .

پس از پیمایش سنگین و پیمودن مسیر طولانی ، دراز کشیدن در آب داغ، احساس آرامش خوبی به همه داد. بالاخره از غار خارج شده و دوباره تن را به سوز و سرما سپردیم.

منظره بیرونی محیط آب گرم، بسیار دل آزار است: تعداد زیادی بطری پلاستیکی آب، قوطی های حلبی کنسرو، پاکتهای پلاستیکی و... که از مسافران نا آگاه آب گرم قبلی به جا مانده بود.

همین تخریبها را که آدم می بیند، تردید جدی به سراغش می آید که آیا سفرنامه بنویسد تا دیگران با آن منطقه آشنا شده و به خیل تخریب گران محیط زیست بپیوندند؟ یا آنکه می توان در پایان هر سفرنامه، از خوانندگان خواهش کرد که کمی با خود بیندیشند و به " ده فرمان " درباره جهانگردی و طبیعت گردی وابسته به محیط زیست گوش بسپارند :

ده فرمان درباره جهانگردی وابسته به محیط زیست توصیه می کند که در همه سفرها :

1. از مناطق آسیب دیده و ضعیف کره زمین حفاظت کنید. این امر زمانی امکان تحقق می یابد که همه افراد مایل به کمک در حفظ و نگهداری منابع طبیعی و محیط زیست باشند. در غیر این صورت ممکن است مقاصد زیبا و منحصر به فرد برای نسل های آینده وجود نداشته باشد.

2. از خود تنها رد پا بر جا بگذارید. تنها عکس بگیرید. بر روی دیوارها و یا تصاویر چیزی ننویسید. بر روی زمین زباله نریزید. اشیاء باستانی و ارزشمند را از مکان های تاریخی و طبیعی خارج نکنید.

3. برای اینکه سفر خود را هدفمندتر و معنی دارتر کنید، درباره جغرافیا، سنت ها، سبک زندگی و فرهنگ مکانی که قصد بازدید از آن را دارید، مطالعه کنید. زمانی را برای شنیدن صحبت های مردم محلی اختصاص دهید. تلاش های محلی برای حفاظت و نگهداری را تشویق کنید.

4. به حریم شخصی و شأن دیگران احترام بگذارید. قبل از تصویربرداری از دیگران درباره رضایتمندی آنان اطمینان حاصل کنید.

5. محصولاتی که از گونه های گیاهی و جانوری در معرض خطر (مانند عاج فیل و کرگدن، لاکِ لاک پشت، پوست حیوانات وحشی و پر پرندگان کمیاب) ساخته شده را خریداری نکنید.

6. همیشه در مسیرهایی که مشخص شده اند رفت و آمد کنید. زندگی حیوانات، گیاهان یا زیستگاه های طبیعی شان را آشفته و مختل نکنید.

7. درباره برنامه ها و سازمان هایی که در جهت حفاظت از محیط زیست فعالیت می کنند، اطلاعاتی کسب و از آنها حمایت کنید.

8. هر زمان که ممکن بود، پیاده روی کنید و یا از وسایل حمل و نقلی استفاده کنید که به محیط زیست آسیب نمی رساند. راننده های وسایل نقلیه عمومی را تشویق کنید که در زمان توقف، خودرو را خاموش کنند.

9. مشتری آنهایی شوید (هتل ها، خطوط هوایی، اقامتگاه ها، خطوط کشتیرانی، تورگردان ها و فروشندگان) که در راه پیشرفت و بهبود حفاظت از محیط زیست و انرژی می کوشند؛ همچنین کیفیت آب و هوا، بازیافت، مدیریت ایمن ضایعات و مواد سمی، کاهش آلودگی صوتی، مشارکت اجتماعی، و همچنین کارکنان آموزش دیده ای را که به اصول حفاظت و نگهداری توجه دارند تشویق کنید.

10. از دفاتر مسافرتی بخواهید تا سازمان هایی را که به راهبردها و دستورالعمل های زیست محیطی آن سازمان برای سفر های زمینی، دریایی و هوایی عمل می کنند، شناسایی و معرفی نمایند. 

پیمایش روز دوم 21 کیلومتر بود .

آدینه 3 مهر 

با جمع کردن وسایل و خوردن یک صبحانه مفصل و دسته جمعی ساعت 7:30 صبح پیمایشمان را به سمت روستای درجان آغاز کردیم .

تمام طول مسیر همراه بود با شگفتی های طبیعت . درخت های زیبا ، پل های چوبی نیم شکسته بر روی رودخانه ، انحراف مسیر رودخانه و پیدایش مسیر های کوچک آب و ...

در ارتفاع 2120 متری از سطح دریا و بعد از هشت کیلومتر پیمایش به یک روستای کوچک به نام کرن رسیدیم . دقایقی برای استراحت و آشامیدن چایی وقت گذاشتیم و بلافاصله به مسیرمان ادامه دادیم و به روستای میانرود وارد شدیم . هر دو روستای کن و میانرود خانه و سکنی چندانی ندارند. در ارتفاع 2000 متری به روستای درجان رسیدیم و سپس به مسیرمان به روستای سرن ادامه دادیم . بعد از عبور از روستای سرن در مسیر خاکی ماشین رو به مسیرمان به سمت شهسوار ادامه دادیم . بعد از عبور از یک دوراهی ، که مسیر ( سمت چپ و رو به بالا ) به الموت و مسیرسمت راست که به شهسوار منتهی می شد رفته رفته در مسیر شهسوار ارتفاع کم کردیم .

ساعت نزدیک چهار بعد از ظهر بود و تا شهسوار نزدیک 40 کیلومتر در مسیر جاده باقی مانده بود که بعلت محدود بودن زمان از ابتدای مسیر آسفالت جاده سه هزار سوار نیسان شدیم و بقیه مسیر را با نیسان به ترمینال شهسوار ادامه دادیم .

ساعت 17:30 به ترمینال شهسوار رسیدیم و مشغول خوردن نهار شدیم .

ساعت 20 هم به سمت تهران حرکت کردیم . 

این برنامه در ساعت 1 بامداد شنبه 4 مهر بدون حادثه در تهران به پایان رسید .

پیمایش روز سوم 21 کیلومتر بود .

کل مسیر طی شده در سه روز 59 کیلومتر

هزینه برنامه : 140 هزار تومان 

گزارش برنامه : معصومه علی یاری 

گزارش تصویری : بهنام مهرداد

از نکات قابل اشاره در این برنامه نظم و انضباط بالای تیمی و یک دست بودن تمامی همنوردان عزیزمان در گروه کوه نوردی سرزمین پارس بود که باعث شد برنامه بدون حادثه و در زمان مناسب خودش به پایان برسد . همچنین تلاش همنوردان عزیزمان جهت حمل زباله های خود و پاکسازی مسیر تا حد توان از نکات قابل اشاره می باشد .

گروه کوه نوردی سرزمین پارس از تلاش و جدیت یکایک همنوردان عزیز و محترم که باعث شدند برنامه شاخص فصل بدون حادثه و با موفقیت به اتمام برسد صمیمانه قدردانی بعمل می آورد .

همنوردان عزیزمان در این برنامه :

مرتضی هنرمند ، معصومه علی یاری ، ابراهیم زارعی ، بهنام مهرداد ، علی ابوالحسنی ( راهنما ) ،

امید علیدوست ( سرپرست )

نکات مهم :

 فاصله روستاى پراچان تا آبگرم دره سه هزار 38 کیلومتر و تا روستاى درجان 49 کیلومتر اندازه گیرى شد.

 مدت زمان کوهپیمایى با کوله هاى سنگین تا گردنه میش چال 14 ساعت و تا آبگرم 20 ساعت اندازه گیرى شد.

پیشنهاد می شود شب اول را در گوسفندسراى دمچه به سر ببرید و شب دوم را در آبگرم سه هزار و روز سوم پایان برنامه باشد .

 قبل از انجام این برنامه حتما" پیش بینى هاى هوا را فراموش نکنید .

باشد که همواره صعودمان را بر فراز قله های رفیع انسانیت شاهد باشیم .

" روابط عمومی گروه کوه نوردی سرزمین پارس "